ඇල්ල සංචාරය - සංචාරක සටහන

වෙලාව රාත්‍රී නවය පසු වී මිනිත්තු කිහිපයක් ගත වී තිබෙන්නට ඇත. මේ වන විට අප සිටියේ පොල්ගහවෙල දුම්රිය ස්ථානයේ පිරිමි විවේකාගාරයට වී රාත්‍රී ආහාර ගනිමින්ය.

"කොළඹ කොටුව සිට බදුල්ල බලා ධාවනය වන ස්‍රීඝ්‍රගාමි දුම්රිය නියමිත වේලාවට වඩා මිනිත්තු විස්සක් පමණ ප්‍රමාද වී ධාවනය වන බව මගීන් කරුණාවෙන් සළකන්න." 

ගමන පටන් ගන්නට කලින්ම බාධා අපට ආවේය. කටට දෙකට ගිලින්නට ගත් බත් පත නිවී සැනසිල්ලේ රස බැලීමටනම් ඉන් අවස්ථාව ලැබුණි. 

මේ ඇල්ල බලා දුම්රියෙන් ගිය අපේ චාරිකාවයි. ගියේනම් ටික කාලෙකට කලින් හැබැයි මතකයන් තාම අලුත් ඒවා කවදාවත් පරණ වෙන්නේ නැති බව නම් කිව යුතුමයි ...

නියමිත වෙිලාවට වඩා මිනිත්තු විස්සක් ප්‍රමාද වී පැමිණෙනවා කියූ දුම්රිය මිනිත්තු තිහකට පමණ පසු පොල්ගහවෙල දුම්රිය ස්ථානයේ නතර කරන්නට සූදානම් වත්ම බෑග් මලු එල්ලාගත් අප දිව ගියේ ඉක්මණින් දුම්රියට ගොඩ වීමටය. ඇස් උඩ ගියේ දුම්රියට අප ලංවත්මය. සෑම අසුනක්ම පමණක් නොව පාපුවරුව දක්වාම දුම්රියේ සෙනගය. කලින් අසුන් වෙන් කරවා නොගැනීම ගැන අපි අපිටම දොස් පවරා ගතිමු. කෙසේ හෝ එකම දුම්රිය මැදිරියකට අප සියලු දෙනාටම ගොඩවන්නට ලැබීම අපට සතුටක් විය. සිරිපා සමය ආරම්භ වී තිබීමත් පසු දින සිට දින තුනක් එක දිගට නිවාඩු තිබීම නිසා බොහෝ අය සංචාරයේ යෙදීම නිසාත් මෙසේ දුම්රිය පුරවා සෙනග ඇදෙන්නට හේතුව විය හැකිය.   මේ ගමන පසුදා පහන් වනතුරු දුම්රියෙන් යන්නට සිදු වෙන බව අප දැන සිටියෙමු.

අසල සිටි තවත් කොල්ලන් රෑනක් ගීතයක් මුමුණන්නට ගත්තෙන් අපද ඊට සම්මාදන් වූයේ දුම්රිය ගමනාන්තයට ළගා වන තුරු පැය ගණනක කාලයක් ගත කරන්නට අපට තිබූ නිසාවෙනි. ඒ අතර පේරාදෙනිය හන්දියේදි දුම්රිය මාර්ගය මාරු කිරීමට දුම්රිය අාපසු හරවා ගමන් කිරීම අපේ කාණ්ඩයේ දහදුරා කටවල් අරවන්නට සමත් විය. 

"කොච්චිය ආපහු යනවා මෙතනින් එහාට යන්නේ නෑ. අද ඇල්ලේ යන්න වෙන්නේ නෑ.. " මෙලෙස බොහෝ කෙලි කවටකම් මැද නැවතත් ඉදිරිය බලා බදුලු දුම්රිය ගමනේ යෙදුණි. හැටන් වලට ලං වත්ම දුමරියේ සෙනග මදක් අඩු වූවද ආසනයක් ලබා ගැනීමට තරම් අප කවුරුත් වාසනාවන්ත නොවූවෙමු. 

දුම්රියේ හිටගෙනම අපේ ඈයෝ ඕමි අතකට මුල පිරුවේ මේ මහා රාත්‍රීයේ නිදි වර්ජිතව අප සිටියද දුම්රියේ සැපට නිදාගෙන සිටින්නන් හට අප ගීත ගැයීම දිගටම සිදු කළහොත් බාධාවක් වන බැවිනි. හැටන් වලදී තවත් සෙනග අඩු වූයෙන් අප දුම්රියේ බිම වාඩි ගතෙමු. සුළු මොහොතකට පසු මාත් තවත් එක් මිතුරෙකුත් දුම්රිය පා පුවරුව වෙත පැමිණ පා පුවරුවේ වාඩි ගත්තෙමු. දුම්රිය කෙමෙන් පට්ටිපොල ආසන්නවත්ම පා පුරුවට ආවේ පූරුවේ පවකටදැයි හිතෙන තරමට සීතල දැඩි වූ. නමුත් ඒ සීතල අතහැර දුම්රිය තුලටයෑමට හිත ඉඩ දුන්නේ නැති හෙයින් සිතල විදගනම දුම්රිය තුලට බර වී කෙටි නින්දක සුව වින්දෙමි. 

දුම්රිය බණ්ඩාරවෙලට ලංවෙද්දී උදෑසෙන 7 පසු වී තිබුණි. අපේ අයෙකුගේ පෙම්වතියක් බණ්ඩාරවෙල සිටි බැවින් උන් දෙදෙනාට විනාඩි කිහිපයක හෝ පෙම් හමුවකට ඉඩ දී අප දුම්රිය ස්ථානයේ රෑදි සිටියේ පලමු ගමනාන්තය වු ලිප්ටන් සීට් පිළිබඳ සිහින දකිමිනි. අප මිතුරියගේ මග පෙන්වීම අනුව පූනාගල බසයක නැගුණු අප නායබැද්ද වතුයාය ආසන්න වන තෙක් බස් රථයෙන් පැමිණ එහි කොන්දොස්තරවරයාගේ මග පෙන්වීම අනුව වත්යාය මැදින් අපේ ගමන ආරම්භ ක⁣ළේ ඈත කඳු මුදනත පෙනෙන සන්වේදන කුළුණ දෙස බලා එම ස්ථානයට මදක් ඔබ්බෙන් පවතිනවායි කියන ඒ සුන්දර ලෝකය දැක ගැනීමේ ඒකායන බලාපොරොත්තුවෙනි. තාර දමා සකසන ලද මාර්ගය ඔස්සේ අපි දිගටම ගමන් කලෙමු. ගතට වෙහෙස දැනෙන්නට වුවත් ඒ නොතකා දිගටම අපි ගමන් කලෙමු. කි. මී. ගණනාවක් ගමන් කලද අප සන්නිවේදන කුළුණ ආසනනයටවත් පැමිණ නොසිටියෙමු. නැවැත් වූ ලොරි රථයක සිටි මිනිසෙක් කැඩුණු සිංහලෙන් අපට කතා කලේය. 

" ෆැක්ටරිය ලගට යනකන් ගියෑකි නගින්න" 

වහා  අපි රථයට ගොඩ වූ අප ද සමග කිලෝමිටර දෙකක පමණ ගමන් කළ රථය ෆැක්ටරිය වෙත ගමන් කල පසු මග අසා ගෙන යලි දෙපයේ වාරුවෙන් ගමන් ඇරඹීමු. සන්නිවෙදන කූලුණ වෙත පැමිණියද ලිප්ටන් අංකල් පේන මානයකවත් නොවීය. පාරේ ගමන්ගත් කාන්තාවකගෙන් විමසූවිට මදක් ඈතින් පිහිටි ස්ථානයක් අපට පෙන්වූයෙන් අප නැවත ග⁣මනේ යෙදුනෙමු. දඹේතැන්න වතුයාය පසු කරමින් හපුතලේ සිට ලිප්ටන් සීට් වෙත එන මාර්ගයේ අසිරිය විඳිමින් ගමන් කළ අපි අවසානයේ ලිප්ටන් සීට් වෙත ලඟා වන විට උදෑසන 11ට ආසන්න වී තිබුණි. ලිප්ටන් සීට් යනු ලිප්ටන් වතුයායේ එවකට හිමිකරුවා වූ ලිප්ටන් නම් සුදු ජාතිකයා සැන්දෑ කාලය විවේකීව ගත කිරීමට භාවිතා කල මනස්කාන්ත වු බිම් කඩකි. එකවර පළාත් පහක් මීදුම රහිත අවස්ථාවකදී දැක බලා ගත හැකි මෙම ස්ථානය ඔබේ ජීවිතයේ එක් වරක් හෝ යා යුතුම තැනක් සේ හදුන්වා දිය යුතුමය.  මීදුම අතරින් ලිප්ටන් මහතාගේ පිලිරුව අසලට වී රැදී සිට අවට අසිරියෙන් අප අපේ ගමන් වෙහෙස ඉක්මණින් නිවා ගත්තෙමු. ඒ මනස්කාන්ත දර්ශනයන් අපේ සිත් පැහැර ගනිද්දී වෙලාව දහවල් එකට ආසන්න වනවාවත් අපිට නොදැනිනි. වහ වහා ක්‍රියාත්මක වූ අපි ප්‍රධාන පාර මග හරිමින් තේදළු නෙලීම සඳහා භාවිතා කරන අඩිපාර භාවිතා කරමින් සීඝ්‍ර බෑවුමදිගේ පහලට බැසීමට පටන් ගත්තේ අද සවස් වන විට තවත් ගමනාන්තයක් සදහා අප කලින් සැලසුම් කර තිබූ හෙයිනි. දඹේතැන්න වතුයායේ නාමපුවරුව දෙස බලා ගමන් ගැනම මග නොවැරදී ගමන් කිරීමට ඇති හොදම මගයැයි සිතු අප එය ඉලක්ක කරගෙන වේගයෙන් පල්ලම් බැසීමු. 

"ඔතනින් එහාට යනන එපා කරන්ට් එක ඇදලා තියෙන්නේ" 

මිනිසෙකුගේ හඩින් අප ඉද්ද ගැසුවාක් මෙන් නතර වූයෙමු. එලවලු පාත්ති සත්තුන්ගෙන් බේරගන්න කරන්ට් එක ඇදල තියෙන්නේ මහත්තයා. අනික ඔතනින් පහල ලොකු හෙලක් තියෙන්නේ මේ එහාපැත්තෙන් ඇවිත් අපේ මිදුල උඩින් යන්න. ඒ මිනිසා අපව නොදකින්නට අප කරන්ට් කම්බියක පැටලි දිව නහගන්නවා සිකුරුය. අප මෙවර පිවිසුණේ පේලි ගෙවල් විස්සකින් පමණ පිරි කුඩා ගමකටය. ගම හරහා ගොස් නැවත ප්‍රධාන මාර්ගයට අවතීරණ වූ අප බස් රථයෙන් බැසි ස්ථානයට එන විට පස්වරු දෙකට කිට්ටු වෘ තිබුණි. බස් රථයක් පැමිණෙන තුරු නොසිට අප පා ගමණින්ම බණ්ඩාරවෙල නගරය බලා ගමන් කලෙමු. මගදී හමු වූ ත්‍රීරෝද රථයක් අප පස් දෙනාම ත්‍රීරෝද රථයට නංවාගෙන පල්ලම් බැස්සේය. සවස 3 වන විට බණ්ඩාරවෙලට පැමිණි අප දහවල් ආහාර ගෙන සූදානම් වූයේ ඇල්ල කන්ද තරණය කිරීමටය. ගමන් මාර්ගය ගූගල් සිතියමෙන් බැලූවිට ලගම මාර්ගය  ඇල්ල වෙත ගොස් එතනින් ඇල්ල තරණය කිරීම ලෙස පෙන්වූයෙන් අප බස් රථයක නැගී ඇල්ල නගරය⁣ට සේන්දු වන විට සවස 4ත් පසු වී තිබුණි.

කට පුරා සිනහා පුරවා අප ලගට පැමිණි මිනිසෙක් මේ වෙලාවේ කන්ද නැගය නොහැකි බවත් පයින් යෑම කෙසේවත් නුසුදුසු බවත් කන්දේ මගක් තම වෑන් රථයේ යා හැකි බවත් පැවසූ නමුදු ඒ කථා මායිම් නොකළ අප මාර්ගයේ ගමන් කල කාන්තාවකගෙන් මග විමසා ගමන් ඇරඹීමු. 

කොන්ක්‍රිට් මාර්ගයක් දිගේ සුලු දුරක් ගමන් කොට ලඳු කැලැවක් අතරින් පැන අප රේල් පාරට සෙන්දු වූයේ අප අසාගත් මග සළකුණු ඔස්සේය. ගම් වැසියනුත් කඳු තරණය කර පැමිනෙන කණ්ඩායම් සමගද අදහස් හුවමාරු කර ගණිමින් විනාඩි විස්සක පමණ ගමණකින් පසුව අපට කිතල් ඇල්ල නොහොත් උඩ රාවණා ඇල්ල හා යකඩ පාලමක් නෙත ගැටුණි.  

" මල්ලිලා අද කන්දේ රෑ දෙසීයක් විතර ඉන්නවා උඩ ඉන්න තැනක් නැතිවෙයි." 

මග පෙන්වන්නෙක්යැයි සිතිය හැකි පුද්ගලයකු අපට පැවසීය. තව දුරටත් ඔහු කියා සිටියේ එදින ඒ ආසන්නයේ නිවසක නවාතැන් ගෙන උදෑසන කන්ද තරණය කරන ලෙසය. එහෙත් හිතුවක්කාර කණ්ඩායමක් වූ අප තීරණය කලේ කන්ද එදිනම තීරණය කිරීමයි. මග පෙන්වන්නාගේ උත්සාහය ව්‍යර්ථ වු පසූ ඔහු අපට මාර්ගයක් පෙන්වීය. අපි යළිදු ගමන් ඇරඹීමු.

මද දුරක් ගමන් කළ පසු අපට වැටහී ගියේ මාර්ගය කන්ද වටා ගමන් කරන බවය. ගොම්මන් අදුර මැද්දේම අපි නැවතත් හිතුවක්කාරීව මාර්ගය වෙනස් කර ලදු කැලෑ මැද්දෙන් මාර්ගයෙන් පිට පැන කන්ද කෙලින් තරණය කරන්නට පටන් ගතිමු.

This way this way සුදු මිනිසෙකුගේ අපට අත වනමින් හඩ නගන්නට විය. අපට මග පෙන්වා තිබුනේ වෙනත් පාරකට බව වැටහුනේ එම සුදු මිනිසා නිවැරදි මාර්ගයෙන් කන්ද තරණය කර නැවත පල්ලම් බහිමින් සිටි නිසාවෙනි. ඔහුට ස්තුතිකල අප නිවැරදි මාර්ගයේ කන්ද තරණය කරන්නට පටන් ගතිමු. මානා වලින් ගහන ප්‍රදේශයක් පසු කළ අපට කුඩා සමර්හට් එකක් මුණ ගැසුණි. එහි යම් යම් ආහාරත් පානිය ජල පහසුකමුත් සනීපාරක්ෂක පහසුකම් යම් මට්ටමකිනුත් තිබුණි. අප එම ස්ථානයේ එක තත්පරයක් හෝ රැඳී නොසිට දිගටම ගමනේ යෙදෙනෙමු. ඉන් අනතුරුව ෆයිනස් ගස් වලින් සමන්විත කොටසක් පසු කළ අපට තැනිතලා භුමියක් හමු වුයෙන් අදුරේ තවත් කන්ද තරණය කිරීම වෙනුවට එම තැනිතලාවේ කූඩාරම් ගැසීමට අප තීරණය කෙලෙමු. වහ වහා ක්‍රියාත්මක වූ අපි අපට සෑහෙන සේ කූඩාරම් සකසා ගත් නමුදු ඒ වන විටත් අපට එකතු වීමට අපගේ තවත් මිතුරන් දෙදෙනකු පැමිණෙන බව දන්වා සිටීමෙන් අපට ඉඩ පහසුකම් පිළිබඳ ගැටලුවකට මුහුණ පාන්නට සිදු වන බව අපට වැටහුණු නමුත් ඒ පිළිබඳ ගත හැකි ක්‍රියා මාර්ගයක් අපට නොවීය. රාත්‍රී අට පමණ වන විට මිතුරන් දෙදෙන⁣ාත් පැමිණි බැවින් අප රාත්‍රී ආහාරය ලෙස ගෙන ආ ක්ෂණික නූඩ්ල්ස් පැකට් කිහිපය සකසා ගතෙමු. රැගෙන ගිය විදුලි පහන් වල බැටරි ආරෝපණය අවසන් වනතුරුම නොනිදා ගත කල අප කුඩාරම තුලට වී මොහොතකට නිදි සුව විදිමින් සිටියෙමු. මා හටද යන්තම් නින්ද ගියා පමණි. කකුලේ මහපට ඇඟිලි හරහා තද සීතල හුලං පහරවල් ඇදී යන බවක් දැනුනේන් නින්දෙන් පි⁣බිදුනු මා මාගේ මුහුණ වැසෙන්නට දමාගෙන සිටි ජැකැට්ටුවේ හිස් වැසුම ඉවත් කල විට නෙත් ඉදිරියේ ඉහලට වැඩුණු තුරු මුදුන් හා යන්තම් වැටුණු හඳ එලියත් තාරුකාත් පෙනෙන්නට වූයෙන් කූඩාරමට සිදු වූයේ කුමක්දැයි සිතාගත නොහැකි වුයෙන් වහා නැගී සිටියෙමි. සිදුව තිබුණේ නවක සාමාජිකයන් දෙදනාටත් සමග ඉඩ ප්‍රමාණවත් නොවුවෙන් ඔවුන් කූඩරමේ ඉහල ආවරණයද බිමට එලා ගැනීමට දුර දිග නොබලා ක්‍රියා කර තිබීමයි. එහි ප්‍රතිඵල වැඩි වේලාවක් යන්නට මත්තෙන් අපට විදින්නට සිදු විය. කන්දේ අතරමග අප සිටි නමුදු කපොල්ලක් වැනි වූ එම ස්ථානය හරහා හමා ගිය දැඩි සීතල සුලං දාරාවන් අපව ගල් කලා කිවහොත් නිවැරදිය. වහා ගිනිමැලයක් දැල් වු අප කණ්ඩායම එයට වට වී එතැන් සිට නිදි වර්ජිතව රාත්‍රිය පහන් කලෙමු. 

උදෑසන වන විට සීතලට බිලි වී සිටි අප කණ්ඩයමෙන් කන්දේ ඉතිරිය තරණය සඳහා කැමැත්ත පල කලේ තිදෙනෙක් පමණය. මෙතරම් දුරක් පැමිණ ආපසු හැරෙන්නට අකමැති වූ අප ගමනට කැමති වූ මිතුරන් සමග ගමන් ආරම්භ කලෙමු. උදෑසනින්ම ගමන් ආරම්භ කල නිසාවෙන් හිරු යන්තම් උදාවෙද්දීම ඒ පාරාදීසය ඉස්මත්තේ සිටීමට අපට හැකි විය. මොහොතකට නෙත් අදහා ගත නොහැකි විය. මිහිදුම් පටලයන් අපට පහලින් ගමන් කරමින් තිබිණි. වලාකුලු වලට ඉහලින් මේ සිටින්නේ දිව්‍යලෝකයේදැයි මොහොතකට මංමුලා වූවෙමු. හිරු හෙමින් හෙමින් කදු මුදුනත ආලොකමත් කරද්දී එය අතහැර පල්ලම් බසින්නට මොලය කියන පණිවිඩය අසන්නට හිත ඉඩ නොදුන් නියාවෙන් තවත් විනාඩි කිහිපයක් අප කඳු මුදුනේ රැඳි සිටින්නට තීරණය කලෙමු. (කදු මුදුනත අප විදි චමත්කාරය විද ගැනීමට පොස්ටුව අවසානයේ ඇති ඡායාරූප කිහිපය නරඹන්න)  පැයකටත් ආසන්න කාලයක්ම වූයෙන් අප නැවත අප අනෙක් කණ්ඩායම රැඳී සිටි ස්ථානය බලා පල්ලම් බැස්සෙමු. ඒ වන විටත් කූඩාරම් බඩු පහල සිටි මිතුරන් විසින් ගෙන යාමට සුදුසු ලෙස සූදානම් කර තිබූයෙන් අප වහා පල්ලම් බැස්සෙමු. කිතල් ඇල්ල දුම්රිය ස්ථානය තිබෙන්නේ ඒ අසලම බව අප නෙත ගැටුණේ එවිටය. ගුගල් සිතියම පිලිනොගත්තේනම් පෙර දිනයෙන් පැයක පමණ කාලයක් ඉතිරි කර ගැනීමට තිබු බව දැනෙන වි⁣ට අප පමා වී අවසන්ය.

කිතල් ඇල්ල ආසන්නයේ වූ කුඩා රොටී කඩයකින් උදේට රොටී ක⁣ා ප්ලේන්ටි බිවු අපි කොළඹ තරු පන්තියේ හෝටලයකට සමාන බිලක් ද ගෙවා දමා කඩහිමියාගෙන් ලබාගත් තොරතුරු අනුව පෙරදා මග පෙන්වන්නා අපට පෙන් වූ මාර්ගය දිගේ ගමන් කලේ කන්ද හරහා ගොස් ඇල්ල වැල්ලවාය මාර්ගයට සේන්දු වී රාවණාඇල්ල බලා ගමන් කිරීමටය. පහල නිම්නයන් දෙස බලමින් කන්ද හරහා ගමන් කල එම ගමන පුංචි කාලයේ කියවූ හෙයිඩි ළමා කතාව සිහිපත් කරවන්නට තරම් මා සිත තදින් වෙලා ගත් බව මේ දැන්ද සිහපත් කරන විට මට නැවත එහි යන්නට ඇත්නම්යැයි සිතෙන තරමටම චමත්කාරජනක විය. පහලට යන්නට යන්නට කුඩා පැල්පත් කිහිපයක්ද මුණ ගැසුණ අතර ඔවුන් සමග නැවතී මොහොතක් දොඩමලු වන්නට ද අප අමතක නොකෙළෙමු. අවසානයේ රාවනා ගුහාවට යන මාර්ගයට පිවිසීමට සමත් වූ අපි රාවනා ගුහාව මෙවර සංචාරය සඳහා ගමනාන්තයක් කරගෙන නොතිබූ බැවින් මහා මාර්ගය දෙසට ගමන් කළෙමු. මහා මාර්ගයට පිවිස ලංගම බසයක ගොඩ වී ඉතා කෙටි ගමනකින් රාවණාඇල්ල වෙත ලඟා වුවෙමි. රාවණා ඇල්ලේ සීතල ජල කඳේ පහස ලබා ගත් අප නැවත බස් රථයක් භාවිතා කරමින් ආරුක්කු නවය පාලම නැරඹිම සඳහා ඇල්ල පස්සර මාර්ගයේ පැමිණ ආරුක්කු 9 පාලම මාර්ගය අසලින් බැස ගතිමු. එතැන් සිටත් නැවතත් කි.මී. පහක පමණ පා ගමනක් ඉතිරිව තිබු හෙයින් අසල තිබු කඩයකින් කුසගිනි නිවා ගත් අපි කකුල් දෙකේ පිහිටෙන්ම ආරුක්කු නවය නැරඹිම සඳහා ගමන් කලෙමු. හොදින් සකස් කල මාර්ගයක් ඔස්සේ ගමන් කල අප ගම්වැසියන්ගේ මග පෙනවීම ඔස්සේ ගොස් දුම්රිය මාර්ගයට ගොඩ වී එතැන් පටන් දුම්රිය මාර්ගයේ ගමන් කර ඒ අපූරු විස්මිත නිර්මාණය අත්වින්දෙමු. එවකටනම් ආරුක්කු නවය පාලම නැරඹීම මෙකල තරම් කලබලකාරි නොවූ බවනම් කිව යුතුය බොහෝ විට සිටියේ විදේශීය සංචාරකයන් කිහිප දෙනෙක් පමණි. නැවතත් පා ගමණින්ම පස්සර මාර්ගයට පැමිණි ඇල්ල හපුතලේ මාර්ගය හරහා පැමිණ දෙමොදරට පැමිණෙන විට සවස පහ පමණ වන්නට ඇත. ⁣විනාඩි විස්සක පමන පා ගමනකින් අපි දෙමෝදර දුම්රිය ස්ථානයේ වීමු.ශ්‍රී ලංකා දුම්රිය ගමන්මගේ වැදගත්ම ස්ථානයක් වන දෙමෝදර රේල් ගැටය ඔස්සේ අතුරුදන් වී නැවත පැමිණෙන දුම්රියක් නැරඹීමේ භාග්‍යය හිමි කරගත් අප එම දුමිරිය ස්ථානයෙන්ම ආපසු පොල්ගහවෙල බලා එන දුම්රියකට ගොඩවීමු. පසුදා පහන් වන විට පොල්ගහවෙල දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණි අපි යන්තමින් හිරු උදා වෙද්දී ඒ අපූරු සංචාරයේ නිමාව සනිටහන් කරන්නට සමත් වීමු.  දින දෙකක සංචාරයට එකතු කර නොගත් තවත් ස්ථාන කිහිපයක්ම ඉන් පසු සංචාර වලදි අප ගමනාන්තයන් බවට පත් කර ගත්තෙමු. එම සංචාරයන් අලුත් පොස්ට්ටුවක්  හරහා ගෙන ඒමේ බලාපොරොත්තුවෙන් අදට සංචාරක සටහන නිමා කරන්නෙමු. සංචාරය කරන සංචාරයට ආදරය කරන ඔබ පරිසරයට ද ආදරය කරනු ඇතැයි අප බලාපොරොත්තු වන්නෙමු.

ඇල්ල මුදුනත ඡායාරූප එකතුව